Zbigniew M. Karaczun, "Programy rolnośrodowiskowe szansą dla Twojego gospodarstwa - Informator dla Rolników", PKE-OM, Warszawa 2003 >> Do ściągnięcia w formacie .doc (726 kb)

Rolnictwo jest szczególnym sektorem gospodarki. O wynikach produkcji rolnej w ogromnym stopniu decyduje środowisko przyrodnicze. W zanieczyszczonym i zdegradowanym środowisku - o ile w ogóle produkcja rolna jest możliwa - jakość otrzymywanych plonów jest zła i powoduje, że płody rolne nie mogą być spożywane przez ludzi. Środowisko reguluje wielkość produkcji - brak deszczów, późne przymrozki, gradobicia itp. mogą ograniczyć, a w niektórych przypadkach całkowicie zniszczyć plony. Z drugiej strony rolnictwo oddziałuje silnie na stan środowiska. W niektórych przypadkach oddziaływanie to jest tak silne, że ogranicza to możliwość produkcji w kolejnych latach. Stąd konieczność prowadzenia działań, które zapewnią skuteczną ochronę środowiska i przyrody na obszarach wiejskich. Potrzeba ta została zauważona w krajach Unii Europejskiej. Od ponad dziesięciu lat wprowadzają one rozwiązania, które mają zmniejszyć negatywne oddziaływanie rolnictwa na środowisko. Wprowadzono różne instrumenty, które mają zachęcić do prowadzenia upraw w taki sposób, że nie będzie to osłabiało systemu przyrodniczego. Korzysta z nich coraz większa liczba unijnych rolników.

Dostrzegając wagę i rolę rolnictwa w ochronie środowiska, Polski Klub Ekologiczny Okręg Mazowiecki podjął się realizacji projektu "Wdrażanie programów rolnośrodowiskowych w Polsce". Jako organizacja pozarządowa, działając na rzecz ochrony środowiska, przyrody a także zrównoważonego rozwoju dążymy do podnoszenia świadomości i wiedzy całego społeczeństwa. Tym razem zapraszamy do zapoznania się z naszą publikacją środowiska wiejskie wierząc, że uda nam się przybliżyć programy rolnośrodowiskowe w Polsce.

Zbigniew M. Karaczun, "ZATRZYMAC GLOBALNE OCIEPLENIE - Poradnik dla członków organizacji pozarządowych", PKE-OM, Warszawa 2002

Globalne zmiany klimatyczne to jeden z najpoważniejszych problemów ekologicznych, przed którymi stoi dziś nasza cywilizacja. Ich możliwe konsekwencje to podnoszący się poziom mórz i oceanów, coraz częstsze i bardziej gwałtowne powodzie, susze i inne katastrofy pogodowe, a także nieodwracalne przekształcenia ekosystemów, zagrożenie gatunków, straty ekonomiczne. W działalności ruchu ekologicznego niemal codziennie dotykamy zagadnień powiązanych z ochroną klimatu globalnego.

Oddając do rąk Czytelników niniejszą publikację, zawierającą odpowiedzi na kilka podstawowych pytań dotyczących ochrony klimatu, mamy nadzieję, że jej lektura pomoże polskim organizacjom pozarządowym w szerszym zakresie włączyć się w nurt działań mających na celu powstrzymanie zmian klimatu powodowanych przez człowieka.

Opracowanie i wydanie poniższej publikacji było możliwe dzięki finansowemu wsparciu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Unii Europejskiej.

Andrzej Kassenberg, Mirosław Sobolewski, "ZMIANY KLIMATU - Polityka i działania na rzecz ograniczania emisji gazów szklarniowych w Unii Europejskiej i w Polsce", PKE-OM, Warszawa 2002

Zdaniem wielu naukowców proces globalnego ocieplenia już się rozpoczął. Ostatnia dekada to najcieplejszy okres w historii pomiarów meteorologicznych. Średnia temperatura atmosfery podnosi się coraz szybciej. Jednym ze skutkiem globalnego ocieplenia może być nasilanie się katastrof pogodowych. Klęski żywiołowe, takie jak huragany, susze czy powodzie zdarzają się coraz częściej i dotykają coraz większych obszarów naszej planety.

Przeciwdziałanie globalnemu ociepleniu wymaga zmiany dotychczasowej polityki ekologicznej. Jednym z głównych twórców światowych porozumień na rzecz ochrony klimatu jest Unia Europejska. Obecne działania służące realizacji Konwencji Klimatycznej i Protokołu z Kioto wywierają duży wpływ na prowadzoną  w  Unii  politykę  ochrony  środowiska  i  związane z nią polityki sektorowe, zwłaszcza politykę energetyczną. W po-niższym opracowaniu przedstawiono informacje o założeniach europejskiej polityki ochrony klimatu i jej praktycznych konsekwencjach, a także szereg spostrzeżeń dotyczących działań związanych z ograniczaniem emisji gazów szklarniowych podejmowanych w Polsce.

Opracowanie i wydanie poniższej publikacji było możliwe dzięki finansowemu wsparciu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Unii Europejskiej.